به گزارش روابط عمومی سازمان جهادکشاورزی استان هرمزگان؛حجت الاسلام والمسلمین شرفی در این دوره آموزشی گفت: زکات در لغت به معنای رشد و بالندگی است و در اصطلاح جدا کردن بخشی از اموال است.

وی افزود:  زکات از دستورهای اسلامی و یکی از فروع دین است و در مورد چیزهایی وضع شده که انسان آن‌ها را با کمک طبیعت به وجود می‌آورد، آن هم طبیعت سهل و ساده؛ یعنی انسان به نسبت، کار کمی انجام داده و طبیعت کار بیشتر را انجام می‌دهد و محصول را مفت و رایگان در اختیار انسان می‌گذارد.

مثلاً گندم که انسان بوجود می‌آورد در قسمت کمی، فکر و عمل او دخالت دارد و قسمت بیشتر، فعالیت طبیعت است. از این رو اسلام به انسان می‌گوید اینجا که از سخاوت طبیعت استفاده می‌کنی مقداری از آن را باید در راه‌های دیگر بدهی.

شرفی گفت: زکات بر نه(۹) چیز واجب است: «گندم» و «جو» و «خرما» و «کشمش» و «طلا» و «نقره» و «گوسفند» و «گاو» و «شتر».

وی تفاوت زکات و مالیات را برشمرد و تصریح کرد: اما مالیات موضوع دیگری است امری متغیر و از اختیارات حکومتی است. وضع مالیات از اختیارات حاکم شرعی است. او در هر زمانی می‌تواند برای هر چیزی بر طبق مصلحتی که ایجاب می‌کند مالیات وضع کند. این ربطی به زکات ندارد؛ بنابراین نباید زکات و مالیات را با هم مقایسه کرد.

این مقام مسئول افزود:مصارف زکات در مواردی همچون  فقیر ، مسکین، بدهکارانی که از پرداخت قرض خود عاجزند ، فی سبیل الله یعنی کارهایی که در آنها می توان قصد قربت نمود مثل ساخت مساجد ، مدارس ، ساخت جاده ، پل و ... می باشد.

با اندک تأمّلی در موارد مصرف زکات معلوم می شود که حکم زکات ، برای قرار دادن امکانات رفاهی در اختیار محرومان است نه برای تضعیف آنها. اگر منصفانه قضاوت شود معلوم می شود که اکثر موارد مصرف زکات ، مربوط به مناطق فقیر نشین است. لذا هر چه از کشاورز و دامدار گرفته می شود در درجه ی اوّل خرج منطقه ی خود او می شود.افزون بر آن ، زکات گرفته شده از ثروتمندان نیز به مناطق محروم آنها سوق داده می شود چرا که در مناطق ثروتمند مورد مصرف چندانی برای زکات وجود ندارد. چون طبق حکم شرع اگر در منطقه ی اخذ زکات ، مورد مصرفی یافت نشد ، زکات در جاهای مناسب دیگر مصرف می شود تا محرومیّتهای آن مناطق نیز برطرف گردد. بنا بر این ، زکات نه تنها فشاری بر گرده ی محرومان نیست بلکه بر عکس ، اگر درست اجرا گردد عاملی است برای ایجاد توازن اقتصادی و رفاهی.